W średniowieczu Płock był jednym z ważniejszych ośrodków administracyjnych i kulturalnych na ziemiach polskich, a na przełomie XI i XII wieku – faktyczną stolicą Polski. W Kaplicy Królewskiej Bazyliki Katedralnej znajduje się sarkofag ze szczątkami ówczesnych władców: Władysława I Hermana i Bolesława III Krzywoustego.

Miasto było ważnym ośrodkiem handlowym, kulturalnym i religijnym. W czasie rozbicia dzielnicowego stało się stolicą Mazowsza, a w XIV wieku uzyskało prawa miejskie. Na podstawie przywileju z 1353 r. wydanego przez Króla Kazimierza Wielkiego Płock został otoczony grubym, wysokim murem ceglanym, którego budowa w przeważającej części została sfinansowana przez króla Płock był bowiem miastem świeżo włączonym do królestwa i władcy szczególnie zależało na jego bezpieczeństwie.

Przez wieki Płock rozwijał się jako centrum administracyjne i duchowe, a także strategiczny punkt w systemie obronnym Polski.

W XIX wieku, pod zaborami, miasto było jednym z ważniejszych ośrodków polskiego ruchu narodowego. W okresie II wojny światowej Płock został zniszczony przez okupanta niemieckiego, ale po wojnie odbudowano go i przekształcono w nowoczesne miasto.

Dziś Płock to miasto o bogatej przeszłości, które kultywuje swoje dziedzictwo historyczne, przyciągając turystów i będąc ważnym ośrodkiem gospodarczym w regionie.

Przez miasto przebiega Europejski Szlak Gotyku Ceglanego. Płocka część szlaku prowadzi przez 8 obiektów.