Klasztor został ufundowany w 1286 r. przez margrabiów brandenburskich. Do miejsca nazwanego Lasem Maryi w 1294 r. przybył konwent z Kołbacza. Na wzgórzu nad Jeziorem Starzyckim zbudowano następnie zwarty kompleks klasztorny w stylu gotyckim. Do czasów współczesnych zachowało się prezbiterium, dwa przęsła kościoła oraz dwa skrzydła klasztoru na poziomie pierwszej kondygnacji.

W akcie fundacyjnym cystersi otrzymali 500 włók (ok. 10 000 ha) ziemi, w tym 300 „pod pług” wokół lasu i jeziora Starzec, oraz 200 włók pustkowi wokół jeziora. W tak rozległych dobrach cystersi rozwijali rolnictwo, uprawiając zboża jare i ozime. Zakładali też ogrody warzywne, w których hodowali rośliny strączkowe oraz zioła. Wokół klasztoru powstały też sady, uprawiano chmiel, a być może i winorośl. Cystersi uruchomili przetwórstwo związane z rolnictwem – młyny wodne powstały w samym Bierzwniku, a także w dobrach klasztornych. Inną gałęzią przetwórstwa było browarnictwo (browar wg źródeł pisanych mieli cystersi nad brzegiem jeziora od pocz. XIV w.). Istotną dziedziną gospodarki cystersów była też hodowla zwierząt.

Obecnie w obiektach poklasztornych znajduje się parafia rzymskokatolicka pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej. Od 2001 r. trwa rewitalizacja kościoła i zespołu klasztornego, a efekty wielowiekowej pracy zakonników można podziwiać do dziś.