Pod względem geograficznym niemal cały teren Gminy znajduje się w dwu jednostkach fizyczno-geograficznych -Pojezierze Bytowskie i Równina Białogardzka.  Pod względem klimatycznym niższa część północna i zachodnia Gminy znajduje się częściowo w krainie klimatycznej "Pas północny Pojezierza Pomorskiego", a pozostała w krainie Pojezierze Miastecko-Bytowskie. W Bobolicach drogi krajowe krzyżują się z wojewódzkimi i regionalnymi. Cechą sieci drogowej jest promienisty układ dróg z centrum w Bobolicach.

W obrębie Gminy teren jest silnie zróżnicowany pod względem wysokości. Najniższy punkt znajduje się w dolinie Radwi (ok. 65,0 m n.p.m.), a najwyższy w rejonie lesistych wzniesień położonych na zachód od Bobolic w okolicy wsi Chmielno (216,6 m n.p.m.). Większość obszaru Gminy znajduje się powyżej 150 m n.p.m. i jest związana z głównym grzbietem wzniesień pozostawionych przez lądolód. Największy wpływ na rzeźbę terenu, oprócz najwyższych wzniesień morenowych strefy marginalnej, mają przede wszystkim Pradolina Pomorska i dolina rzeki Chociel. Pradolina Pomorska ma bardzo szerokie dno (2,0 - 3,0 km), dodatkowo pogłębione obniżeniem rzeki Radwi. Dolina Chocieli jest bardzo zróżnicowana. Składa się z kilku szerokich obniżeń i odcinków przełomowych. Największe obniżenie o charakterze rozgałęzionej kotliny znajduje się w obszarze źródliskowym powyżej Bobolic. Od Bobolic do ujścia do Radwi rzeka płynie w dolinie o zmiennym kształcie - miejscami w szerokiej dolinie, miejscami w przełomach rzecznych.

Gmina Bobolice odznacza się bogatymi zasobami wodnymi, na które składają się rzeki (głównie Radew i Chociel), liczne jeziora, małe oczka wodne, wody zawarte w bagnach i wody gruntowe. Interesującym zjawiskiem na terenie gminy jest występowanie rozległych obszarów źródliskowych wielu rzek i większych cieków (często bez nazwy), które należą do zlewni Parsęty.

Do najważniejszych cech charakteryzujących gminę pod względem przyrodniczym należą: unikalne jeziora oligotroficzne z roślinnością lobeliową; unikalnie zachowana roślinność mszarna na torfowiskach kotłowych (torfowiska wysokie); roślinność związana z dolinami rzecznymi, wąwozami i jarami, w tym bogate łęgi przy strumykowe; liczne źródliska; torfowiska źródliskowe i mechowisk oraz rozległej buczyny pomorskiej i grądu środkowoeuropejskie. Największą osobliwość florystyczną tego obszaru są gatunki, które po za stanowiskami na Pomorzu w innych rejonach kraju nie występują lub są rzadkie. Na uwagę zasługują relikty glacjalne - wielosił błękitny i jeżogłówka pokrewna oraz mchy.