Stacja Wolsztyn ze swoim zabytkowym, nieskażonym jeszcze współczesną cywilizacją techniczną charakterem, stanowi naturalne zaplecze dla tej ostatniej czynnej parowozowni. Tradycje kolejowe, historia i unikalność posiadanego majątku w skali światowej przyczynia się do światowej promocji regionu. Jest to jedyne takie miejsce gdzie można obejrzeć warsztaty, maszyny i urządzenia oraz inne obiekty zaplecza technicznego służące utrzymaniu i naprawie parowozów.

Tylko tutaj codziennie można zobaczyć gorący, buchający parą parowóz. Przebywając w obiektach Parowozowni Wolsztyn takich jak hala napraw parowozów można namacalnie poznać część historii kolei. Obiekty utrzymywane są nadal w stylu lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Całe wyposażenie w maszyny i urządzenia wykorzystywane obecnie przy naprawie parowozów wspaniale oddają atmosferę warsztatów naprawczych z tamtych lat. Zlokalizowane tu zabytki ruchome i nieruchome stanowią nieocenione źródło wiedzy nie tylko o dawnej technice, ale także etosie pracy i życiu codziennym w Polsce dwudziestego stulecia.

Parowozownia posiada około 30 parowozów różnych serii, wśród których najciekawszymi są: najstarszy, używany po wojnie w hucie Szczecin bezogniowy parowóz TKb b4 z 1912 r., znany z filmów „Pianista” czy „Miasto z morza” Ok1-359 z 1917 r., trzycylindrowy Ty1-76 z 1919 r., jedyny zachowany z tej serii na świecie parowóz Tr5-65 z 1921 r., najstarszy produkcji polskiej Ok22-31 z 1929r., a także najszybszy, bo rozwijający prędkość 130 km/h, parowóz Pm36-2 zwany „Piękną Heleną” z 1937 r.