Konstrukcja naszej obrotnicy jest rozwinięciem 8 i 14-metrowych obrotnic ręcznych bez napędu przeznaczonych do obracania wagonów. Używano ich w większych zakładach przemysłowych, portach czy kopalniach. Powstała według klasycznego projektu stosowanego  w nowobudowanych parowozowniach kolei pruskich o długości 16,2 m.

Pierwszą wolsztyńską obrotnicę wyprodukowano w firmie H. Prollius z Goerlitz w 1901 r., czyli jeszcze przed powstaniem pierwotnej, czterostanowiskowej hali postojowej. Elementem mocno eksploatowanym w każdej obrotnicy są przekładnie zębate. (odgłos przekładni) Dlatego z powodu bardzo dużego zużycia w 1949 roku wymieniono całą przekładnię w budce sterującej na identyczną sprowadzoną z Lubska.

Niestety w późniejszym okresie, z uwagi na zwichrowanie, pierwszą obrotnicę pocięto na złom, a w jej miejsce w 1946 r. zamontowano urządzenie z 1908 r. o identycznej konstrukcji, używane dotychczas w Kożuchowie. Do napędu ręcznego dorobiono silnik elektryczny. Całą część elektryczną obrotnicy stworzył niemiecki Siemens, cześć mechaniczną wykonała zaś firma J.E. Christoph A.G. z Niesky koło Görlitz.