Najstarszym, a jednocześnie najbardziej imponującym elementem zamku gotyckiego jest murowany donżon. Powstał przypuszczalnie w miejscu starszej, drewnianej siedziby w drugiej połowie XIV wieku.

Zamek mocno ucierpiał podczas Potopu Szwedzkiego. Najeźdźcy zniszczyli podzamcze i południowy odcinek muru obwodowego. Wojna spowodowała ogromne spustoszenie, wielu ludzi straciło życie. To, oraz śmierć przedstawicieli rodu właścicieli majątku gołanieckiego sprawiły, że po wycofaniu się Szwedów z Wielkopolski zdewastowana przez nich warownia na długo pozostała niezamieszkana. Nie znaczy to jednak, że zamek nie miał już nigdy odzyskać blasku. Majątek odbudowano pod koniec XVII wieku. Zmieniono surowy charakter wieży mieszkalnej, nadając jej cechy typowe dla nowożytnych rezydencji. Również wtedy na przedłużeniu zachodniego muru zbudowano nową, do dziś zachowaną barokową bramę.

Podczas wykopalisk prowadzonych w  latach 2009-2016  archeolodzy natknęli się na zbiorową mogiłę. Znalezione kości należały najprawdopodobniej do obrońców zamku z tragicznego roku 1656.