Kamień węgielny wmurowano tu w 1765 roku. Odprawiono z tej okazji nabożeństwo w języku polski i niemieckim. Budową kierowali mistrz murarski Döring i cieśla Joachim Krummeno. A konsekrowano świątynię w sierpniu 1775 roku. Obok założony został cmentarz. Jest na nim między innymi szczególnie cenny, neoklasyczny grobowiec z piaskowca, wystawiony dla tutejszego nadleśniczego Henryka von Burgsdorfa, który zmarł w 1806 roku. Przedstawia naturalnej wielkości kobietę, która opiera się o postument z urną, gdzie jest portret zmarłego.

Kościół ma jednolitą, rokokową formę, układ i wystrój wnętrz. Jeśli patrzeć na bryłę w poziomie – ma owalny kształt. Cztery przybudówki są kwadratowe, a do każdej z nich prowadzi osobne wejście. Całości dopełnia wieża zakończona kopulą i zegarem piaskowym.

Rzeźby obok kościoła zostały odsłonięte w latach 2010 i 2012. To geograf, geolog i kartograf Ferdinand von Richthofen i wspomniany już kompozytor Carl Maria von Weber.