Sama studnia ma 7 metrów głębokości, a jej ozdobna czasza 5 metrów wysokości. Żelazna konstrukcja waży aż 2600 kilogramów, a jej średnica wynosi 186 centymetrów. Bez wątpienia to jedna z najdawniejszych, istniejących w Polsce studni miejskich.
Powstała najprawdopodobniej w czasie wojny trzydziestoletniej (1618 -1648). Oblegający Nysę Szwedzi próbowali zmusić jej mieszkańców do kapitulacji, zatruwając wszystkie studnie. Nysanie znaleźli jednak nową podwodną żyłę, której ujście udało się doprowadzić właśnie tu. Niestety szwedzkim szpiegom w końcu udało się je zatruć.
Po wojnie trzydziestoletniej nyscy rajcy postanowili studnię obudować. Tradycyjny kołowrót zastąpiono wtedy niezwykle nowoczesną wówczas pompą, a cembrowinę zabezpieczono solidną kratą.
Mieszkańcy Nysy pili wodę z Pięknej Studni aż do 1880 roku. Czyli do czasu, gdy pracę rozpoczęły nyskie wodociągi. Wtedy ujęcie to przestało być potrzebne. Studnia pozostała jednak jednym z najpiękniejszych i najbardziej z kojarzonych z Nysą zabytków.
Dziś odwiedzający Nysę turyści wrzucają do niej symboliczny grosik, by zgodnie z przesądem jeszcze tu wrócić.