Do rodu Strzałów otmęcka posiadłość należała aż do końca XV wieku. W 1514 roku kupił ją Łukasz Buchta Buchcicki herbu Odrowąż. Nowy właściciel przebudował zamek obronny na renesansową rezydencję szlachecką i uczynił z niej główną siedzibę rodu. Ostatni z otmęckiej linii Buchtów – Jerzy, zmarł w 1608 roku nie pozostawiając męskiego potomka. Zamek, począwszy od wojny trzydziestoletniej (1618-1648) do końca XVII wieku aż dziesięciokrotnie zmieniał właścicieli i w tym czasie mocno podupadł. Gdy w 1839 roku Otmęt zakupił emerytowany major wojsk pruskich Franz von Wyszecki, opuszczony zamek był już kompletną ruiną. Wyszeccy wznieśli nieopodal całkowicie nową rezydencję, zaś ruiny starej zostały wplecione w krajobraz przypałacowego parku. W połowie XIX wieku na terenie ruin przeprowadzono wykopaliska. Liczono m.in. na odkrycie legendarnego tunelu, który miał łączyć otmęcki zamek z oddalonym o pięć kilometrów zamkiem w Rogowie Opolskim. Obie te budowle, według podań ludowych, mieli wznieść rezydujący tutaj w średniowieczu Templariusze. Niestety, oprócz monet i naczyń, w czasie prac nie odnaleziono żadnego tunelu. Nieopodal zamku stoi natomiast jedna z najstarszych świątyń na Śląsku - Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi już z 1223 roku, a sam kościół wzniesiono na wapiennym wzgórzu, w najwyżej położonym punkcie Otmętu (180 m n.p.m.).