Choć pierwotny kościół drewniany mógł tu stać już nawet sto lat wcześniej, ten murowany powstał w końcu XIV wieku. Kościół posiada układ przestrzenny wzorowany na jednonawowych świątyniach romańskich, znanych głównie z terenu sąsiedniego Śląska. Jest to świątynia salowa, z dwuprzęsłowym prezbiterium i prostą, kwadratową wieżą od zachodu na osi budowli, z przylegającą od północy zakrystią, scaloną z prezbiterium wspólnym dachem.

Prawdziwe skarby kryją się jednak w jej wnętrzu. Znajdziemy tam świadectwa ludzkiej pomysłowości i sztuki z różnych epok. Najstarsze elementy pamiętają jeszcze średniowieczne początki przyczyńskiej świątyni! Najcenniejsze są z pewnością gotyckie freski z przełomu XIV i XV stulecia. Co ciekawe, przez kilkaset lat były niewidoczne. Nie wiedziano nawet o ich istnieniu. Odkryto je dopiero podczas badań prowadzonych w 1889 roku, a publiczności pokazano dopiero kilkanaście lat później. Freski są prawdziwą perłą tej świątyni, choć obecnie są już w dużym stopniu wyblakłe.

Szczególną uwagę przykuwa jednak barokowy ołtarz główny. W centrum zamieszczono rzeźbę Najświętszej Marii Panny stojącej na kuli, którą oplata wąż z jabłkiem w pysku. Między kolumnami znajdują się postacie: św. Anny i św. Joachima. W górnej kondygnacji płaskorzeźbione przedstawienie walki św. Jerzego ze smokiem. Ołtarz wieńczy rzeźba Boga Ojca trzymającego kulę ziemską.