Zaprojektowano ją w formie czworoboku ogrodzonego 2-metrowym murem, którego ściany stały się miejscem umieszczenia płyt nagrobnych upamiętniających zmarłych. W połowie XVII wieku przy wspomnianym murze zaczęto wznosić kaplice grobowe. Część grzebalna wraz z upływem lat porosła gęstą roślinnością, tworząc klimat niczym z wiktoriańskiej powieści.

Do jej wnętrza prowadzą trzy bramy. Główne wejście znajduje się w południowo-wschodnim narożniku i prowadzi na najstarszą, XVII-wieczną część nekropoli. Na murach i kaplicach umieszczono ponad 170 XVII i XVIII-wiecznych płyt epitafijnych.

Ale dział Lapidarium Rzeźby Nagrobnej to nie tylko stary cmentarz ewangelicki. Jest to zabytkowy kompleks aż trzech cmentarzy: dwóch ewangelickich i jednego katolickiego, najmłodszego, bo z 1805 roku. To otwarta ekspozycja stała, obejmująca, obok zespołu nagrobków i kaplic z XVII-XX w., także starodrzew i bogatą szatę roślin naczyniowych.