Był to pierwszy nowoczesny, kryty bazar w Warszawie. Jego budowę zlecił magistrat, który chciał w ten sposób ucywilizować okoliczny handel.
Hala miała konstrukcję z lanego żeliwa, co było unikatowym rozwiązaniem, jak na tamte czasy. Kształtem przypominała kroplę wody. Pełna była urokliwych detali, które do dziś budzą podziw. Ot choćby takich, jak ozdobna brama wjazdowa. Nad nią widać pozłacany, blaszany wskaźnik wiatru w postaci Merkurego, który jest symbolem handlu. Ale tym, co Gościnny Dwór najbardziej wyróżniało, były żeliwne arkady. W sumie było ich blisko 200. Pod nimi kryły się marmurowe chodniki i wejścia do 168 sklepów. Każdy miał solidne, drewniane drzwi i witryny, zasłaniane na noc drewnianymi okiennicami i chronione żeliwną sztabą. Nad wejściem do każdego z nich był szyld, z dwujęzycznym, polsko-rosyjskim napisem, obowiązkowym w tamtych czasach
Na początku handlowali tu Rosjanie, a z czasem kupcy żydowscy.
Gościnny Dwór nie całkiem spełnił oczekiwania ratusza. Dla większości był zbyt drogi i tutejsi kupcy wciąż handlowali w prymitywnie skleconych straganach, na wiecznie brudnym placu Żelaznej Bramy. Stali w nieopisanym często ścisku, zamęcie i hałasie. Wśród jeżdżących w tłumie furmanek, a później tramwajów.
Wojna między magistratem a kupcami trwała przez dziesiątki lat. Ustała dopiero w 1901 roku, gdy do użytku oddano Hale Mirowskie. Wyposażone w wentylację, elektryczne chłodnie i baseny dla żywych ryb, ostatecznie wyrugowały handel naręczny i straganowy z placu.