Popiersie Junony, które jest wiernym odwzorowaniem marmurowego posągu stojącego w Rzymie, to  z pewnością najbardziej wędrowny z opolskich pomników. Prosto z Paryża trafił on do Wrocławia, by następnie wrócić do Opola, które - dzięki hojności fundatora Friedricha Grundmanna - stało się jego właścicielem. W 1871 roku Junona stanęła obok opolskiej poczty. Stąd jednak, w 1903 roku, przeniesiono do przyzamkowego ogrodu i ulokowano przy głównej, spacerowej alei. Ale w 1928 roku, gdy wyburzano zamek, po którym dziś została już tylko słynna Wieża Piastowska stojąca tuż przy amfiteatrze, Junonę znów przeniesiono. Tym razem do dzisiejszego parku nad Odrą. Pomnik nie przetrwał jednak II wojny światowej i na długie lata zniknął z Opola. Junona wróciła do Opola przy okazji 800-lecia miasta. Stanęła wśród drzew w Parku Nadodrzańskim. Przypomina, że zanim Opole stało się stolicą polskiej piosenki, było niekwestionowanym zagłębiem produkcji cementu. Nowe popiersie ufundowała Cementownia Odra, prężny zakład, który w 2011 roku obchodził swoje 100-lecie. Wykonali je natomiast studenci Uniwersytetu Opolskiego: Ewa Dębicka i Bartosz Mazik pod nadzorem profesora Mariana Molendy.