Kościół jest modelowym przykładem konstrukcji zrębowej często stosowanej w budownictwie sakralnym XVII i XVIII wieku.
Na szczególna uwagę zasługują polichromie zdobiące ściany świątyni. Malowidła odkryto na początku lat 60-tych XX wieku dzięki uporowi nowego wówczas proboszcza. To tzw. Biblia pauperum, czyli rysunkowa wersja Biblii dla ubogich, którzy nie potrafili czytać.
W trakcie odkrywania polichromii szczególnie poszukiwano jednak postaci śmierci z którą wiązała się legenda i powtarzane latami powiedzenie „biedzańska śmierć”, które miało oznaczać osobę słabą, bladą i schorowaną. Owe powiedzenie miało mieć związek z rzeźbą, obrazem lub malowidłem w kościele. Scenę przedstawiającą śmierć i kupca udało się odnaleźć pod sam koniec prac, które finansowane były głównie przez lokalną społeczność, która – także – czynnie zajmowała się renowacją unikatowej świątyni.