Wzniesiono go z cegły na podstawie konstrukcji tzw. muru pruskiego. Jest to budynek dwukondygnacjowy, otynkowany i nakryty wysokimi wielospadowymi dachami. Skomplikowaną bryłę ozdabiają liczne ryzality, szczyty i werandy. Nad całością dominuje sześcioboczna wieża.
Zameczek - pośród wiecznie zielonych lasów, o wiekowym drzewostanie, których obszar do końca XVIII wieku był puszczą pamiętającą czasy polowań Piastów Śląskich - wybudował hrabia Andreas Renard, pierwszy właściciel huty w Zawadzkiem. Mieścił się on w sercu rezerwatu leśnego, zwanego „Zwierzyńcem Leśnym” („Tiergarden”).
Spotykali się tu niegdyś najwięksi przedstawiciele rodów szlacheckich z Górnego Śląska: książę Hohenlohe, książę Pless, hrabiowie Schaffgotsch i von Donnersmarck, hrabia Frankenberg, von Zawadzky oraz właściciel Mosznej, Thiele–Winckler. Bywał tu także ostatni niemiecki cesarz i król Prus Wilhelm II, a w czasie II wojny światowej swojej pasji oddawał się tutaj ponoć Wielki Łowczy III Rzeszy, Herman Goering.
Ważnym momentem w dziejach zameczku był rok 1910. Wtedy kupił go hrabia Tiele – Winckler z Pszczyny - posiadacz wielu dóbr ziemskich i budowli, w tym pałacu w Mosznej. Najprawdopodobniej to właśnie ten hrabia kazał przebudować go właśnie w stylu podobnym do słynnego pałacu w Mosznej.
Po II wojnie światowej zabytek został upaństwowiony. W 1953 roku zameczek myśliwski wraz z ogrodem stał się własnością Zgromadzenia Zakonnego Sióstr Szkolnych de Notre Dame.
1 stycznia 1976 roku rozpoczęły się natomiast dzieje Domu Pomocy Społecznej, które trwają do dzisiaj.